بررسی فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران و ماماهای شاغل در دانشگاه علوم پزشکی سمنان

چکیده زمینه و هدف: فرسودگی شغلی از عوامل مؤثر بر کاهش کیفیت عملکرد کارکنان می باشد. این اختلال در میان کارکنان انواع مشاغل نظیر مددکاران اجتماعی، پزشکان، پلیس، پرستاران، ماماها و مشاغلی از این قبیل مشاهده می گردد. با توجه به اهمیت فرسودگی شغلی پرستاران و اثرات آن بر ارائه خدمات بهداشتی و درمانی، در این پژوهش پدیده فرسودگی شغلی در پرستاران و ماماهای شاغل در بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سمنان مورد مطالعه قرار گرفته است. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و مقطعی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران و ماماهای دارای مدرک تحصیلی کاردانی و بالاتر شاغل در مراکز بهداشتی- درمانی تابعه دانشگاه علوم پزشکی سمنان در سال 1383 می باشد. در این پژوهش جهت تعیین میزان فرسودگی شغلی پرستاران و ماماها از پرسشنامه استاندارد (mbi) maslach burnout inventory استفاده گردید. با توجه به محدود بودن جامعه آماری تمامی 110 پرستار و مامای دانشگاه در مطالعه شرکت کردند. تعداد 102 نفر پرسشنامه تحقیق را تکمیل نمودند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار 10 spssو آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد، افزایش ساعات کار بیش از 8 ساعت در روز به طور معنی داری موجب بروز فرسودگی عاطفی در پرستاران و ماماها می گردد (05/0p<). نتایج تحقیق بیانگر رابطه ای معکوس و معنی دار بین سابقه کاری و میزان فرسودگی عاطفی است، به گونه ای که میزان فرسودگی عاطفی در کارکنان با سابقه کار کمتر از 5 سال، بیشتر است (05/0p<). همچنین نتایج این پژوهش بیانگر افزایش فرسودگی عاطفی در کارکنان شیفت در گردش می باشد (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که، فرسودگی عاطفی و پیشرفت و ترقی شخصی دارای سطحی متوسط در میان پرستاران و ماماهای شاغل دانشگاه علوم پزشکی سمنان می باشد. همچنین توجه به توسعه روابط بین فردی و کنترل و تغییر در عواملی مانند ساعت و شیفت کاری، می تواند باعث کاهش فرسودگی عاطفی و افزایش سطح پیشرفت و ارتقای شخصی کارکنان گردد. کلید واژه ها: فرسودگی شغلی، پرستار، ماما. وصول مقاله: 13/12/83 اصلاح نهایی: 24/5/84 پذیرش مقاله: 26/5/84